ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ
พร้อมทดสอบวัดระดับฟรี
พร้อมทดสอบวัดระดับฟรี
จะหาเพื่อนยังไงเวลาไปต่างประเทศคนเดียว ถาม-ตอบกับ ปิ้ว จินจุทา ผู้ไปมาแล้วกว่า 9 ประเทศ!
11395 VIEWS | 5 MINS READ Wednesday 19 / 09 / 2018
“ความกลัวมันคือส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว”
“สิ่งที่ทำให้คนเข้าใจเราก็คือ..เราไม่ได้คิดว่าเขาต้องเหมือนเรา หรือเราต้องเหมือนเขา คือคุณก็เป็นคุณแหละแล้วเราก็เป็นเรา แล้วเราก็ Compromise กัน คือให้เข้าใจว่าวัฒนธรรมเขาเป็นแบบนั้น วัฒนธรรมเรา เราก็อธิบายให้เขาฟัง คือถ้าจะ Make friend จริงๆ เราก็ต้องเข้าใจกัน”
ช่วยแนะนำตัวเองซักหน่อย?
“สวัสดีค่ะ ปิ้วค่ะ จินต์จุฑา เทพสุวรรณค่ะ ตอนนี้เป็น Project Co-ordinator ค่ะ”
ปิ้วไปมาแล้วกี่ประเทศ?
“ก็เคยไปมาแล้ว 9 ประเทศ บางประเทศก็ไปเรียน บางประเทศก็ไปทำงาน และบางประเทศก็ไปเที่ยว มีญี่ปุ่น เกาหลี จีน ฮ่องกง มาเก๊า ลาว อินโด มาเลย์ นิวซีแลนด์ค่ะ”
ความยากในการที่ต้องไปอยู่ต่างประเทศคนเดียวคืออะไร?
“ความยากในการที่ต้องไปอยู่ต่างประเทศคนเดียวก็คือว่าเราต้องไปอยู่กับอะไรใหม่ๆคนเดียว กลัวเนาะ คือมันไม่ใช่แบบ..มันไม่เหมือนบ้านเรา วัฒนธรรมอะไรมันก็ไม่เหมือนกัน แม้แต่เรื่องการกินอย่างเงี้ย ก็หลายๆที่ก็มีความแตกต่างแต่ว่าทุกที่ก็มีเสน่ห์ของแต่ละที่”
ความรู้สึกในช่วงสัปดาห์แรกเป็นอย่างไร?
“ตื่นเต้น รู้สึกว่าอะไรทุกอย่างมันก็ใหม่ไปหมด ก็กลัวนิดนึงเพราะสื่อสารกับเค้าไม่ได้ ฟรีคเอ้าท์นิดๆอะไรแบบนี้”
หาเพื่อนยากมั้ย?
“มันก็ไม่ได้ยากและมันก็ไม่ได้ง่าย มันแล้วแต่ที่ๆเราไปแล้วก็เราไปอยู่ที่ไหนในประเทศนั้นๆน่ะค่ะ อย่างสมมติเวลาไปเที่ยว มันไม่ยากที่เราจะไปหาเพื่อน คนที่เราจะเจอเนี่ยมันก็จะเป็นคนที่มาเที่ยวเหมือนกันหรือพักโฮสเทลอะไรแบบนี้ มันเป็นคนที่มีเป้าหมายเดียวกัน มันก็เลยไปแลกเปลี่ยนกันได้เลยตรงนั้น แต่ถ้าสมมติเราไปทำงานเราก็มองหาคนที่น่าจะเข้ากับเราได้มากกว่า”
จะชวนเพื่อนต่างชาติคุยเรื่องอะไรดี?
“คือปิ้วเนี่ยเป็นคนชอบกิน การถามคำถามก็จะถามเกี่ยวกับเรื่องกิน การหาของกิน หรือว่าที่นี่มีอะไรอร่อย ให้เค้าแนะนำให้หน่อย ไอพวกร้านเล็กร้านน้อยนี่ถ้าเรามีเพื่อนเค้าก็จะพาเราไปได้ค่ะ”
อยู่ๆก็เข้าไปทักทายเขาเลยเหรอ?
“ก็ยิ้ม เริ่มจากการยิ้มค่ะหรือทักทายค่ะ ถ้าเราเจอกันบ่อยๆก็อาจจะทักทาย Oh, hi. คือด้วยวัฒนธรรมเนี่ยเขาก็จะต้องคุนและโต้ตอบอยู่แล้ว แต่ถ้าสมมติมันมีเวลาเราก็อาจจะถามว่า How are you หรือ Where are you from แล้วก็จะแบบ I มาจากที่นี่นะ..เราก็จะเริ่มจากตรงนั้นค่ะ แต่เราก็คงไม่ได้แบบ..เป็นเพื่อนกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เราคุยกัน เวลาเจอหน้ากันเรายิ้ม เราทักทาย แล้วหลังจากนั้นค่อยๆคุยต่อๆไป เช่น How was your weekend ไปเที่ยวไหนมาอะไรแบบนี้”
พอรู้ว่าเราเป็นคนไทยแล้ว ชาวต่างชาติเขาชอบถามเรื่องอะไร?
“บางชาติที่ไปเจอเนี่ยก็จะถามว่าไทยแลนด์หรือไต้หวัน คือเหมือนบางคนจะแยกไม่ออก บางประเทศก็ไม่รู้จักว่าไทยแลนด์หรือไต้หวันต่างกันยังไง เราก็บอกเค้าว่าไทยแลนด์ No! Bangkok, you know? สตรีทฟู้ด! (หัวเราะ)”
อะไรคือสิ่งที่ทำให้คนอื่นชอบคุยหรือชอบเป็นเพื่อนกับปิ้ว?
“สิ่งที่อาจจะไม่ใช่คนชอบแล้วกัน แต่อาจจะทำให้คนเข้าใจเราก็คือ..เราไม่ได้คิดว่าเขาต้องเหมือนเรา หรือเราต้องเหมือนเขา คือคุณก็เป็นคุณแหละแล้วเราก็เป็นเรา แล้วเราก็ Compromise กัน คือเป็นเพื่อนกันก็ต้องมีการ Compromise กันน่ะ แบบวันนี้จะไปกินอันนั้น วันนี้จะไปกินอันนี้ หรือว่าวันนี้จะทำอันนี้ ซึ่งทำอันนี้บางครั้งเราก็ไม่เคยทำ เราก็เอ้อ! ก็ลองดูก็ได้ ก็คือให้เข้าใจว่าวัฒนธรรมเขาเป็นแบบนั้น วัฒนธรรมเรา เราก็อธิบายให้เขาฟัง ถ้าจะ Make friend จริงๆคือเราก็ต้องเข้าใจกัน”
ถ้าไปอยู่ต่างประเทศแล้วหาเพื่อนไม่ได้เลยล่ะ?
“ถ้าไปแล้วยังหาเพื่อนไม่ได้เนี่ย มันก็ต้องดูว่าทำไมเนอะ แต่คือปกติแล้วมันต้องเริ่มจากที่เราต้องกล้าด้วยนะคะ คืออย่างที่พูดไปเมื่อกี๊ อัธยาศัยน่ะ มันสำคัญ บางครั้งเราอาจจะพูดภาษาเขาไม่เป็น แ่ถ้าเรายิ้ม ใช้ภาษากาย คือเขาก็รู้แล้วว่าเราไม่ได้จะมาทำอะไรไม่ดี หรือรู้แล้วว่าเราอยากเป็นเพื่อนกับเขา ซึ่งบางคนน่ะเขาก็จะเข้ามาหาเราแล้วก็พยายามคุยกับเรา”
แล้วการหาเพื่อนในที่ทำงานเดียวกันล่ะ?
“เหมือนตอนไปทำงาน เวลาทำงาน ทุกคนก็แทบจะไม่มีเวลาคุยกันเลย มันไม่เหมือนบ้านเราที่แบบนั่งทำงานแป๊บนึงแล้วคุยกันข้ามพาร์ทิชั่น ที่นู่นคือเวลาทำงานเขาก็ทำงานกันจริงๆ แต่เวลาเบรก เจอกันในห้องน้ำก็จะมีทักทายกัน หรือว่าพักทานกาแฟ พักทานข้าวกลางวัน เจอกันในลิฟท์ก็ทักกันอะไรแบบนี้ มันเริ่มจากตรงนั้นค่ะ และส่วนใหญ่บริษัทก็จะมีกิจกรรม เราก็สามารถ Make friend ให้มากขึ้นได้จากตรงนั้น”
คิดว่านิสัยอะไรของคนไทยที่ทำให้ชาวต่างชาติประทับใจ?
“คนไทยเนี่ยพื้นฐานเราเป็นคนใจดีเนอะ ยิ้มเก่ง เจออะไรก็ยิ้ม คนไทยเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียด เรื่องเล็กๆน้อยๆเนี่ยก็จะใส่ใจ อย่างเช่น มีเพื่อนคนนึงพูดว่ากินชีสไม่ได้ คือโดยปกติเนี่ยคนไทยจะจำได้ แล้วแบบการเดินผ่าน การก้มหัว หรือการพยักหน้า หรือยิ้มให้ การทักทายกันแบบไม่ต้องพูดกันอะไรเหล่านี้ หรือบางทีเรากำลังจะเดินเข้าประตูอยู่แล้วเราก็เปิดประตูเผื่อคนข้างหลังค่ะ ปิ้วว่าอันนี้มันน่ารักอ่ะ มันเป็นสเน่ห์ของคนไทย Thoughtful มากๆ”
ปิ้วช่วยฝากอะไรให้คนที่กลัวการไปอยู่ต่างประเทศคนเดียวหน่อย?
“มันกลัวได้ กลัวได้แต่ว่าเราก็ต้องคิดถึงเหตุผลที่เราไปจริงๆอ่ะเราไปเพื่ออะไร เราไปทำงานหรือเปล่า เราไปเที่ยวหรือเปล่า เรียนหนังสือหรือเปล่า สุดท้ายแล้วให้คิดว่าให้เราได้ทำในสิ่งที่เราตั้งใจจะมาทำ คือมันเป็นความกลัวที่ทุกคนต้องมีอยู่แล้ว ต่อให้อยู่เมืองไทยแล้วเราเข้าโรงเรียน หรือตอนเข้ามหาลัยเราก็ไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยอ่ะ ขนาดอยู่ในเมืองไทยเรายังกลัวเลย มันก็คือความรู้สึกเดียวกันกับตอนที่เราไปต่างประเทศเลยค่ะ แต่เรารู้ใช่ไหมว่าเราเข้ามหาลัยแล้วยังไงเราก็ต้องมีเพื่อนน่ะ คือมันเหมือนกันเลย คือยังไงเราก็ต้องอยู่ได้ ปิ้วคิดว่ามันไม่มีใครอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าพยายามปรับเนาะ”
“แล้วก็ให้เป็นคนที่อัธยาศัยดีเข้าไว้ เวลาเป็นคนอัธยาศัยดีเนี่ย คนเราข้างเขาสัมผัสได้แล้วเขาก็อยากจะเป็นเพื่อนกับเราค่ะ”
------------------------------
สนใจพัฒนาภาษาอังกฤษเพื่อการทำงาน สามารถลงชื่อเพื่อขอคำแนะนำจากที่ปรึกษาทางด้านการเรียนจากโกลบิช ที่จะช่วยวัดระดับทักษะการพูดของคุณ และแนะนำคอร์สฝึกพูดที่เหมาะกับคุณได้ที่นี่ ลงทะเบียนรับคำแนะนำด้านภาษาอังกฤษสำหรับวัยทำงาน
